-





















Muhameti nuk shkroi për Boro e Ramizin

            Sa krenari qenka të prezantosh në një tubim të këtillë, ku po bisedohet për një njeri, të cilin e donte çdo kush. Pra në këtë tubim jemi mbledhur për ta nderuar shokun tonë, mësuesin, poetin e ndjerë Muhamet R. Bytyçi.
           
            Muhameti ishte njëra, pothuajse e vetmja dritre që ndiqonte fshatin tonë në atë kohë. Ai ishte i qeshur me çdo njeri që bisedonte e veqanarisht kënaqësi të veqant kishte kur bisedonte me ndonjë përparimtar nga jeta, kultura, arsimi, veqmas nga fusha e letërsisë, nga se edhe vet i takonte një brezi të tillë.

            Muhameti qysh në kohën e tij, në vitet e ’60 e deri në fund të jetës së vet shihte jetën e veshtirë të shqiptarëve, e cila edhe ishte realitet gjatë gjithë jetës së tij edhe më pas. Mirëpo, kjo e ardhmja nuk u përjetua bga ai pasi që e ndau vdekja, në kohën më të mirë, kur ishte në gjëndje të flijonte tër potencialin e tij krijues.

            Koha të cilen e paramendoi erdhimenjëherë pas vdekjes së tij, kohë që i solli shumë halle edhe probleme popullit tonë. Muhameti kontribuoi shumë në sferen e arsimit. Ai kurr nuk i kushtoi rëndësi sisitemit të asaj kohe. Nuk i kushtoi rëndësi as  vjershave, të cilat të ngjashme me ato të Boro e Ramizit, ngase e dinte se kuptimi i tyre ishte artificial e asgjë tjetër, që nuk kishte të përbashkët me poetikën. E dinte se miqësia e tyre ishte si në mes qengjit dhe ujkut. Ujku e donte qengjin, e njëri prej tyre ishte edhe Muhameti, e dinte mirë se këlyshët e atij ujku herdokurdo do t’i mprehin dhëmbët dhe do t’i sulen qengjit të pafajshëm.

            Muhameti u mundua deri në atomin e fundit të energjisë të kontriboj për çështjen kombëtare, u mundua që t’i tregoj popullit se në të gjitha aspektet e jetës ishte i tradhëtuar keq nga sisitemi sllavo-komunist. Këtë edhe e arriti dhe shpresonte se një ditë do të ngadhnjente e vërteta dhe puna e tyre prej veprimtari, por me 9 tetor 1978 shpresa e zhgënjeu. Ai vdiq! Dritaren e vetme, e cila ndriqonte fshatin e kaploi një hie e zezë.

            A thua atë ditë vdiq tërë fshati?
            A thua atë ditë tetori u mbyll dritarja jonë e vetme dhe nuk do të hapet kurr...?
            A thua atë ditë tetori vdiqe shpresa e tërë këtij populli?
           
Përgjigja është: Jo, jo, ngase Muhameti nuk ka vdekur. Ai është i gjallë ndër zemrat tona dhe do të vij koha që shpresonte për një ditë të re,DITËN E LIRISË,ditën kur do të hapen shumë dritare dhe do të bëjnë shumë dritë...

            E nga ajo më së shumti do të shkëlqej – VARRI I MUHAMETIT.

Naim Qalaj
Mirash 1992

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Biografia

-
Muhamet   (R) Bytyçi u lind në fshatin Mirash (Ferizaj) në vitin 1945 në një familje të zakontë të asaj kohe e cila sikur të tjerat kishte synim ekzistencës ekonomike e nacionale. Shkollën fillore 4 klasëshe e kreu në fshatin Mirash, ndërsa 4 të tjerat i perfundoi në shkollën fillore në Gadime. Pas përfundimit të shkollës fillore regjistrohet në shkollë normale në Ferizaj. Për të vijuar këtë shkollë Muhameti dhe gjenerata e tij duheshin të udhëtonin rreth 40 km në këmbë, në borë e shi. Në këtë kohë fillon të shkruaj poezi të cilat u botuan në shtypin e kohës. Me poezitë e tij Muhameti ishte aktiv edhe në orët letrare të cilat organizoheshin në Ferizaj. Përveq mësimit e shkrimit ai filloi të interesohej edhe për çështjen e pazgjidhur kombëtare. Ai nuk mundi të heshtë ndaj diktaturës sllave e cila zhvillohej tejet ashpër kundër shqiptarëve. Kjo i bie në sy pushtetit e UDB famkeqe sllavo-komuniste. Rrethanat e krijuara e detyrojnë ta braktisë vendlindjen për të kaluar ne Shq
Read more
-
Image
Muhameti profet i fshatit tonë   Derisa lexoj   këto punime shumë të bukura dhe shkruaj përkujtimin në “Rilindja” të datës 18.10.1978 që ia bënë pas dhjetë ditësh kolektivvi I shkollës sonë, nuk mundem edhe unë pa shkruar diqka për këtë martir të fshatit tonë. Për dallim nga punimet nga punimet tjera, punimi im nuk shkruhet për prezantimin në orët letrare, por shkruhet sot me 9.12.1992 nga dëshira dhe vullneti im dhe si kujtim për të.             Muhameti ishte dhe mbeti në zemrat e çdo njeriu që e njohu atë. Posaqërisht nuk do ta harrojnë ata që e përjetuan atë ditë kur nga zemrat e tyre u nda një pikë gjaku. Me të vertet u nda një pikë gjaku dhe u mbyll një dritare. Kjo pikë gjaku dhe kjo dritare an ipse zëvëndesohen me të tjera, kurr nuk do të kalojë në harresë, por vetem se do të shtohet pikëllimi për humbjen e tij dhe dëshira pëe të pasë edje një herë praën. Por ai gjithmonë do të jetë pran nesh sepse ai nuk jetooi vetëm sa për të jetuar, por jetoi për të mos
Read more
-
Image
TROLLI Kush ka qenë n’konak, n’shtëpinë tënde- ai di të tregojë se ç’është mikpritja. Kush ka ngrënë bukë në sofrën tënde- ai di të tregojë ç’është bujaria. ai që ka luftuar me birin tënd, di ç’është trimëria . Kush lidhi besë me djalin tënd, fort mire e di ç’është fjala e dhënë. Kushdo ka fjetur pran vatrës sate, sa mire e di ç’është gjumi pa ëndrra… ai që thithi gjirin në ty, di të vdesë për burrëri e fjalë të dhenë O Truall- Rrezet e diellit tënd përfitojnë në zemër dashurinë për mbarë Njerzimin. EMRIN E KEMI FORTESË;  Panoramë Poezie Seksioni “DE RADA” Ferizaj 1977 Botues Qendra e Kulturës “Hivzi Sulejmani"
Read more