MUHAMETI LIGJËRUES BILBILI
Të
nderuar bashkëfshatarë, të nderuar prindër, të nderuar vëllëzër dhe motra, sot
me 9 tetor 1991, jemi mbledhur këtu për ta perkujtuar 13 vjetorin e vdekjës së
bashkëfshataritë tonë , mësuesit, poetit dhe veprimtarit të madh Muhamet Rifat
Bytyçi. Jemi mbledhur këtu , qe të përkujtojmë edhe një hërë këtë figurë të
ndrishme të kulturës sonë kombëtare,t’ia bëjmë nderimin tonë edhe pas vdekjes së
tij, nderim qe e kemi pasur gjithmonë për të dhe do ta kemi edhe në të ardhmën.
Muhamet
Bytyçi ishte dhe mbeti njëri ndër fytyrat me te dashura e më paharruara per brezin që e pati nder ta
ketë mesues. I lindur në një familje të varfër fshatare, i mësuar me këtë jetë
plotë halle dhe brenga , i kacafytur me skamjen e përgjithshme të popullit,
padrejtësishtë që ushtroheshin mbi këtë truall, ai herët e vërejti të verteten
e popullit tonë. Përkujdesja e tij prej mësuesi ndaj nxënësve, ishte për çdo
lavdatë . kishte një afërsi magjepse kur shoqërohej me nxënësit dhe pikërisht këtu
mundohej të krijonte breza te fortë, që do t’i nevoiteshin të ardhmes së
popullit tonë. Ai gjithnjë e qmonte nxënesin, sepse aty shihte potencialin e ardhshëm intelektual. I
kushtonte rëndësi realitetit të kohës, e mbi të gjitha respektit ndaj të
tjerëve.
Shumë
herët vërejti vrazhdësinë e kohës,që ishte pjellë e sistemit totalitar serbo-komunist. Duke vërejtur se ishte e
pamundur të shkonte më tej në gjendje të tillë mjeruese, mundohet ta kaloj
ilegalisht kufirin për në Shqipëri , apo siq e quante “Nënën Shqipëri”. Ai nuk
largohej nga dëshira dhe për t’i ikur problemeve , por me shpresë se në Nënën
Shqipëri do ta vazhdoj veprimtarinë e tij. Mirëpo, fatkeqësisht do të kapet dhe dënohet me 8 muaj
burg. Vuajtjen e dënimit e bëri në burgun famëkeq të Idrizovës së Shkupit, ku
përjeton maltretime nga më të rëndat, por asesi të thyhej shpirti ,shpieti dhe
vullneti i tij liridashës. Asesi të përulet krenaria e një djaloshi, i cili
qysh si nxënës i vitit të tretë Normales, pati rastë përjetoj dhunën nëpër
kazamatet serbosllave, si shumë shqiptarë të tjerë.
Edhe
pas daljes nga burgu Muhameti vazhdon të njejtën shkollë,por larg vendlindjes,për
të mos rënë në sy të armiqve.
Në krijimtarinë e tij
poetike,Bytyçi tregoi pjekuri,e pjekuria sa vinte e shtohej duke i dhënë nje origjinalitet veprës së vet.Poezia
dhe vet poeti sikur ishin mishëruar në
mes veti dhe në këtë mënyr ia shtonte oreksin për të pasur në dorë ndonjë
shkrim të tij.
Veprimtaria
e tij letrare ishte e shkurtër,por e gjerë dhe e frytshme për nga idetë.Themi kështu,nga
se 9 tetori për të dhe gjithë ne,ishte dite e kobshme,ditë kur dhe toka qau.Qau
për vdekjen e një heroi të gjallë të kësaj ane.Kjo ditë do të jetë e pashlyshme
për brezat e atyre që i patën si mësues, por edhe si udhërrëfyes që hap shtigje
të reja drite.
Atë ditë qau i tërë populli i kësaj
ane,qanë të gjithë nxënësit që e patën ligjërues bilbili,ngado që e njohën.
10 tetori ishte ditë zie për të
gjithë shkollat e Ferizajt e rrethinë.Atë ditë bëhej varrimi i trupit të
poetit,dhe mësuesit tonë,për të mbetur e pavdekshme vepra dhe shembelltyra e
tij.Nxënësit erdhen për t’i bërë nderimin e fundit poetit dhe mësuesit të tyre
nga shumë fshatra dhe qytete te Kosovës.
Të
betohemi mësuesi ynë se brezat po vijnë sot po marshojnë drejt fitores përfundimtare
të Kosovës martire.
Të
betohemi mësuesi ynë se brezat tonë sot po shtrijnë dorën e pajtimit
kombtar(bashkimit kombtar) si dëshirë edhe e jotja.
Baca Muhamet,fshati yt sot për ty këndon,
vepra jote në
zemrat tona rron,
nderim veprës tënde
madhështore,
do t’i bëjmë prore.
Bashkim Bytyçi
Mirash 1992
Mirash 1992
Comments
Post a Comment